برخی از افراد دائم به دنبال دیدن فیلم‌ها و برنامه‌های ترسناک هستند. به نظر می‌رسد که دوست دارند بترسند. اما چرا باید کسی ترسیدن و ترسانده شدن را دوست داشته باشد و این قدر با علاقه به دنبال آن برود؟
بر اساس گزارش لایوساینس، این افراد واقعا آن طور که به نظر می‌رسد نمی‌ترسند! جفری گلدشتاین، استاد روانشناسی اجتماعی و سازمانی در هلند معتقد است افرادی که به تماشای فیلم‌های ژانر ترسناک می‌نشینند، در حقیقت می‌دانند که جایشان امن است. آن‌ها آموخته‌اند که این فیلم‌ها هیچ آسیب جسمانی به آن‌ها نمی‌زند و آسیب روانی آن هم در حد دیدن گاه به گاه کابوس است.
بنابراین، با ارزیابی میزان واقعی بودن خطر، وقتی به تماشای این گونه فیلم‌ها می‌پردازند، با امنیت خاطر درونی، فقط هیجان را تجربه می‌کنند. این گروه در حقیقت به دنبال هیجان هستند.
دیوید رود، مدیر دانشکده علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه یوتا هم باور دارد که این افراد، می‌دانند در صورت واقعیت، اتفاقاتی که درون این فیلم‌ها می‌افتد واقعا آسیب‌رسان و وحشتناک است. اما احساس امنیت زیرینی که در اثر تجربه در آن‌ها به وجود آمده است، به آن‌ها جرات روبرو شدن با این فیلم‌ها و صحنه‌ها و حتی شرکت در مراسم هالوین و رفتن به درون کلبه های شکار مراسم هالوین را می‌دهد.
اما برخی از افراد بزرگسال و بسیاری از نوجوانان، نمی‌توانند تا این حد میزان خطر واقعی را تخمین بزنند و گاهی آن را بیشتر از حدی که هست تصور می‌کنند. رود می‌گوید: «مثلا کسی که از پرواز می‌ترسد، از دیدن یک تصویر غیرواقعی در مورد سوانح هوایی به وحشت می‌افتد، در حالی که در اغلب موارد، پرواز در مقایسه با رانندگی خیلی امن‌تر است.»
اما کودکان به طور معمول این تفکیک را قایل نیستند. در واقع تجربه‌های آن‌ها از زندگی کم است و هر چیزی می‌تواند واقعی پنداشته شود. به همین دلیل فیلم‌های ژانر وحشت اغلب کودکان را واقعا می‌ترساند و آن‌ها ترسی واقعی را با مشاهده این گونه فیلم‌ها تجربه می‌کنند.